De Bijbel staat vol van opdrachten die voor veel christenen moeilijk te bevatten zijn. “Gij zult niet doodslaan,” daar kunnen de meeste zich wel in vinden. Maar er staat ook geschreven dat homoseksualiteit door God wordt afgekeurd, dat de zaterdag de rustdag is waarop niet gewerkt mag worden en het eten van varkensvlees verboden is. Veel moderne christenen hebben er moeite mee om deze bijbelse leefregels letterlijk te nemen en zelfs de kerk kiest in veel gevallen liever voor maatschappelijk geaccepteerde standpunten dan voor Gods opvattingen. Toch leert de Bijbel dat een blind geloof en vertrouwen in de woorden van God de enige juiste optie is.

Ongeloof

Genesis 22 vertelt hoe Abraham, de aartsvader van het volk Israël, omgaat met een onbegrijpelijke opdracht van God. “Ga naar het land Moria om op een berg die ik je zal wijzen je zoon te offeren, je enige zoon, de jongen van wie je zoveel houdt,” zo krijgt Abraham op een dag te horen. Een moderne christen die in de Bijbel een dergelijke opdracht leest, zal reageren met ongeloof. “Dat past niet bij God,” zal hij zeggen, “want God is liefde.” De moderne christen zal andere bijbelteksten opzoeken om onder de opdracht uit te komen. “God zegt dat ik niet mag doodslaan,” zal hij zeggen, alsof zelfs God zelf het recht niet heeft om voor jou in dit geval een uitzondering te maken op die algemene regel.

Abraham twijfelde volgens de Bijbel geen moment. “Vroeg in de morgen stond Abraham op, hakte hout voor het offer, zadelde zijn ezel op ging met zijn zoon op weg naar de plaats die God genoemd had. (…) Toen ze bij de plaats kwamen die God aangewezen had, bouwde Abraham een altaar, schikte het hout, bond Isaak vast en legde hem op het altaar, boven op het hout.” Abraham deed gewoon wat God van hem vroeg. Hij stelde geen kritische vragen om de precieze reden van dit verzoek te achterhalen. Hij zocht niet naar manieren om de opdracht symbolisch op te kunnen vatten zodat hij niet letterlijk zijn zoon zou hoeven vermoorden. Abraham deed gewoon wat God van hem vroeg.

Uiteindelijk stak God een stokje voor het mensenoffer, want toen Abraham het mes pakte om zijn zoon te doden, riep een engel: “Abraham! Raak de jongen niet aan, doe hem niets! Nu weet ik dat je ontzag hebt voor God, omdat je zelfs bereid was mij je enige zoon te offeren.” Het bleek een test te zijn, en Abraham slaagde met vlag en wimpel. Volgens de Bijbel beloofde God hem daarom zoveel nakomelingen als er sterren aan de hemel zijn of zandkorrels op het strand.

Valse informatie

De moderne christen kan heel wat leren van het blinde geloof van Abraham. Waarom is het tegenwoordig zo gebruikelijk om de woorden van God in twijfel te trekken? Natuurlijk is een opdracht die direct tot je wordt gesproken gemakkelijker te geloven dan één die jou bereikt via een boek dat gedurende duizenden jaren mondeling en schriftelijk van generatie op generatie is overgeleverd. Maar maakt deze overlevering de Bijbel minder waar? Is de goddelijke waarheid langzaamaan vervangen door menselijke meningen? Een christen die dat toegeeft, verloochent de basis van zijn religie. Want als God niet door de jaren heen de enige bron waarin hij zichzelf laat kennen heeft beschermd tegen valse informatie en overschrijffoutjes, dan kan geen enkel bijbelverhaal serieus worden genomen. Dat geldt niet alleen voor de ‘bijzaken’, ook de elementen waarvan de kerk stelt dat zij de kern van het christendom vormen, kunnen dan immers tegen Gods wil door mensen zijn geïntroduceerd.

Een opdracht die via overlevering de moderne christen bereikt, moet dus net zo geloofwaardig worden geacht als een direct verzoek van God. En het verhaal over Abraham laat maar wat duidelijk zien hoe God wil dat wij reageren: zonder twijfel, zonder wantrouwen. God toont zijn identiteit in de Bijbel, en zijn onbegrijpelijke regels zijn daar een onderdeel van. Wie deze regels in twijfel trekt, pretendeert God beter te kennen dan Hij zichzelf kent. En dat is, gezien God almachtig en alwetend is, helaas voor de christen die liever alleen de bijbelteksten naleeft die hem goed uitkomen, niet mogelijk.

Bronnen:
Exodus 20:13
Romeinen 1:27
Exodus 20:10
Leviticus 11:7
Genesis 22:1-19